Ο Άγγελος Πεντάρης είναι μουσικός και motivational speaker. Είναι και άτομο με αναπηρία. Τον συναντήσαμε στο στούντιό του και εκείνος μοιράστηκε μαζί μας τη ζωή και τις σκέψεις του.

«Για τους περισσότερους ανθρώπους το άγνωστο είναι τρομακτικό, αλλά για μένα το πιο τρομακτικό ήταν αυτό που ήξερα ήδη». Με αυτά τα λόγια άνοιξε την ομιλία του ο Άγγελος Πεντάρης στο φετινό TEDx Athens, που είχε θέμα «The Great Unknown».

0 25χρονος μουσικός γεννήθηκε πρόωρα και λίγους μήνες μετά διαγνώστηκε με εγκεφαλική παράλυση και τετραπληγία. Σύμφωνα με τους γιατρούς, η πορεία του ήταν προδιαγεγραμμένη: ο Άγγελος δεν θα μπορούσε να κουνήσει τα χέρια και τα πόδια του και θα περνούσε τη ζωή του σε αναπηρικό αμαξίδιο.

Φτάνουμε στο σήμερα. Η ζωή του Άγγελου είναι πολύ διαφορετική: Έχει σπουδάσει, εργάζεται ως drummer, είναι motivational speaker και λατρεύει τη γυμναστική και τα σπορ.

Δίνουμε ραντεβού στο στούντιο που διατηρεί στο Νέο Ηράκλειο. Με υποδέχεται με ένα πλατύ χαμόγελο, με ξεναγεί στον χώρο, είναι ευγενικός και –ευτυχώς για μένα– αρκετά ομιλητικός.

Η ζωή στην Αμερική

«Έφυγα από την Ελλάδα λόγω σπουδών, για να κάνω αυτό που ονειρευόμουν από τα 14 μου. Μετακόμισα στο Λος Άντζελες χωρίς να έχω εκεί οικογένεια ή κάποιον γνωστό, ενώ μέχρι τότε δεν είχα μείνει πότε μόνος. Η επιλογή της πόλης δεν ήταν τυχαία. Οι αγαπημένοι μου drummers είτε είχαν σπουδάσει είτε είχαν ξεκινήσει την επαγγελματική τους σταδιοδρομία από εκεί. Ως εναλλακτική επιλογή είχα τη Νέα Υόρκη, αλλά το κρύο με αποθάρρυνε. Όχι μόνο δεν μου αρέσει, αλλά επιδεινώνει τους μυϊκούς σπασμούς, χαρακτηριστικό της εγκεφαλικής παράλυσης.

»Το Λος Άντζελες είναι μια πόλη φιλική απέναντι στα άτομα με αναπηρία. Το ίδιο και η πλειοψηφία των χώρων και των καταστημάτων. Ακόμα και στην περίπτωση που δεν υπάρχει σχετική πρόβλεψη, οι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να σε βοηθήσουν, να βρουν μια λύση, ώστε να μην στερηθείς αυτό που απολαμβάνουν οι υπόλοιποι. Θυμάμαι ότι ήθελα να παρακολουθήσω μία συναυλία και οι διοργανωτές φρόντισαν να καθίσω στον καναπέ που χρησιμοποιούσαν οι ηχολήπτες και τα άτομα της παραγωγής, μιας και δεν υπήρχαν καρέκλες. Θυμάμαι, επίσης, τον υπεύθυνο του αγαπημένου μου καφέ, που δυστυχώς δεν είχε χώρο στάθμευσης. Μπορούσα να τον καλώ στο κινητό κι εκείνος έφερνε πρόθυμα το φαγητό μέχρι το αυτοκίνητό μου, για να μην χρειαστεί να βγω».

Η επιστροφή στην Ελλάδα

Ο Άγγελος ήρθε στην Ελλάδα μία μέρα πριν τον πρώτο εγκλεισμό λόγω κορονοϊού. «Δεν είχα σκοπό να γυρίσω, αλλά όταν ξέσπασε η πανδημία θεώρησα ότι ήταν καλύτερο να βρίσκομαι με την οικογένειά μου. Φανταζόμουν, άλλωστε, ότι όλη αυτή η ιστορία θα κρατούσε λίγους μήνες».

Τελικά, οι μήνες έγιναν χρόνια και η ζωή του άλλαξε πορεία. «Όταν δεν μπόρεσα να επιστρέψω στην Αμερική, άρχισα να εξερευνώ τις επιλογές μου στην Ελλάδα. Τότε προέκυψε το στούντιο και λίγο αργότερα η πρόταση για την ταινία μικρού μήκους “Hero”, με θέμα τη ζωή μου. Όλα με έσπρωχναν στο να μείνω εδώ.

»Πλέον, ασχολούμαι με τα ντραμς, τις ομιλίες και φυσικά το στούντιο. Συνεργάζομαι, επίσης, με ένα μουσικό σχήμα στην Πολωνία, τα μέλη του οποίου γνώρισα όσο σπούδαζα στο Los Angeles College of Music».

Η επαφή με τα παιδιά

Μέσα από τις ομιλίες του σε σχολικούς χώρους προσπαθεί να εμπνεύσει τα παιδιά και να συμβάλλει με τον δικό του τρόπο στην αποδοχή της διαφορετικότητας. «Με μεγάλη χαρά ανακαλύπτω την περιέργεια των παιδιών. Θέλουν να μάθουν, να καταλάβουν, γι’ αυτό δεν ντρέπονται να κάνουν ερωτήσεις. Ερωτήσεις που περιλαμβάνουν από το ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που έχω αντιμετωπίσει μέχρι το αν είχα ποτέ αυτοκτονικές σκέψεις ή αν έχω σχέση.

»Προσπαθώ να είμαι ανοιχτός και να ενθαρρύνω την επικοινωνία με τους ανθρώπους γύρω μου. Ο καθένας μπορεί να με πλησιάσει και να ρωτήσει ό,τι θέλει, αρκεί να το κάνει με ευγένεια. Αν νιώθω ότι έχω κάτι να προσφέρω, θα απαντήσω. Μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει ερώτηση που να μην θέλω να απαντήσω».

Τα ντραμς και οι ομιλίες

Όπως λέει, η μουσική και οι ομιλίες είναι δύο πράγματα που αγαπά και προσπαθεί να συνδυάζει, όποτε του δίνεται η ευκαιρία. Τι θέλει, όμως, να πετύχει μέσα από τη δράση του αυτή;

«Να γίνει η διαφορετικότητα αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας, τόσο που να μην ξεχωρίζει. Κάνοντας πράγματα που δεν εστιάζουν απαραίτητα στην αναπηρία, δείχνεις με έναν πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι στη ζωή μπορείς να κυνηγήσεις αυτό που θες, ανεξάρτητα από πραγματικούς ή φανταστικούς περιορισμούς.

»Άλλωστε, οι ομιλίες μου απευθύνονται σε όποιον με ακούει, όχι αποκλειστικά σε άτομα με αναπηρία. Αφορούν όποιον έχει ανάγκη να αλλάξει τον τρόπο που ο ίδιος “βλέπει” τον εαυτό του. Πόσοι άνθρωποι χωρίς αναπηρία δεν κάνουν αυτό που θέλουν, επειδή φοβούνται ή επειδή κάποιος τους είπε ότι δεν θα είναι καλοί».

https://www.ow.gr/empnefsi/o-ntramer-pou-anatrepei-kathe-stereotipo-gia-tin-anapiria/